آرتروز چیست ؟ آرتروز یک بیماری مفصلی مزمن است که معمولاً با پیری و خرابی تدریجی در مفاصل ایجاد می‌شود. این بیماری به عنوان یک نوع از آرتریت (بیماری‌های التهابی مفصلی) شناخته می‌شود و به طور خاص با کاهش تدریجی غضروف مفصلی، التهاب مفصل و تخریب بافت‌های اطراف مفصل تا حدی که باعث درد، تورم، و محدودیت حرکت مفصل می‌شود، مرتبط است.
در آرتروز، عواملی مانند پیری، ژنتیک (وارثی)، چاقی، تروماهای مکرر در مفصل، فعالیت‌های جسمانی نادرست، عوامل محیطی (مانند زیست‌محیطی و عوامل شغلی) و دیگر عوامل می‌توانند نقش داشته باشند. این بیماری معمولاً به مفاصلی مانند زانو، ستون فقرات، مفصل‌های بازویی (مانند مچ دست) و مفصل‌های باسن و زانوها تأثیر می‌گذارد.
علائم و علائم آرتروز شامل موارد زیر می‌شوند:
- درد در مفصل‌ها: درد ممکن است با فعالیت‌های روزمره تشدید شود و در مورد مفصل‌های بیشتری در طول زمان تأثیر بگذارد.
- تورم و التهاب مفصل: مفاصل ممکن است دچار تورم و التهاب شوند.
- محدودیت حرکت: ممکن است حرکت در مفاصل محدود شده و انعطاف پذیری کاهش یابد.
تشخیص آرتروز بر اساس بررسی فیزیکی توسط پزشک و تصاویر تشخیصی مانند اسکن‌های ایکس-ری مفصلی و معمولاً نیازی به آزمایشات خون ندارد.
درمان آرتروز شامل تغییرات در سبک زندگی (مثل تغییرات در رژیم غذایی و ورزش منظم)، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، فیزیوتراپی، و در موارد شدیدتر ممکن است جراحی انجام شود تا مفصل تعویض شود. هدف اصلی درمان آرتروز به کنترل درد، بهبود عملکرد مفصل، و افزایش کیفیت زندگی بیمار می‌باشد.
- ۰۲/۰۷/۰۳